ในเดือนกุมภาพันธ์ 1945 ขณะที่สงครามโลกครั้งที่สองใกล้สิ้นสุด ร็อด เซอร์ลิง วัย 20 ปี เผชิญหน้ากับความตายทุกวัน เช่นเดียวกับทหารนับไม่ถ้วน เขาต้องอดทนต่อการต่อสู้ที่ไม่หยุดยั้ง ในระหว่างการรบที่ดุเดือดในมะนิลา ทหารญี่ปุ่นเล็งปืนมาที่เขา และเซอร์ลิงเตรียมใจรับจุดจบ
“เขาคิดว่า ‘นี่แหละ ฉันจบแล้ว’” มาร์ค ซิครี ผู้เขียน The Twilight Zone Companion กล่าวในการสัมภาษณ์กับ IGN “เขามั่นใจว่าชีวิตของเขาจบลงแล้ว”
การกระทำที่รวดเร็วของเพื่อนทหารช่วยเซอร์ลิงไว้ โดยฆ่าศัตรูก่อนที่กระสุนจะถูกยิง
“ช่วงเวลาที่เขาเชื่อว่าเขาจะตายนั้นติดอยู่ในใจเขา” ซิครีอธิบาย “ประสบการณ์ที่ลึกซึ้งเช่นนี้หล่อหลอมตัวตนของคุณ”
หลังสงคราม เซอร์ลิงกลับบ้านและมีชื่อเสียงในฐานะนักเขียนโทรทัศน์ ได้รับฉายาว่า “ชายหนุ่มผู้โกรธเกรี้ยว” ในยุคทองของโทรทัศน์ บาดแผลจากสงครามของเขาถูกถ่ายทอดลงในผลงาน ตั้งแต่ตอนที่เป็นสัญลักษณ์ของ The Twilight Zone ไปจนถึงผลงานที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักอย่าง The Loner ซีรีส์หนึ่งฤดูกาลที่สะท้อนความรู้สึกยุติธรรมอันลึกซึ้งของเขา
ดาวเด่นแห่งวงการโทรทัศน์
ตอนแรกของ The Loner เรื่อง “An Echo of Bugles” ออกอากาศทาง CBS เมื่อวันที่ 18 กันยายน 1965 โดยแนะนำลอยด์ บริดเจส ในบทกัปตันวิลเลียม โคลตัน ทหารผ่านศึกสงครามกลางเมือง ช่วงเปิดเรื่องกำหนดฉาก: “หลังจากการนองเลือดของสงครามกลางเมือง ชายเร่ร่อนนับไม่ถ้วนเดินทางไปทางตะวันตก…”
การเดินทางของโคลตันสะท้อนเส้นทางของเซอร์ลิงเองหลังสงคราม แม้ว่าจะใช้เวลาหลายปีกว่าจะถึงฮอลลีวูด
“แต่ละทศวรรษนำมาซึ่งบทใหม่สำหรับเซอร์ลิง” ซิครีกล่าว ในช่วงทศวรรษ 1950 เขาเป็น “เด็กทอง” ของโทรทัศน์ นักเขียนที่ได้รับค่าตอบแทนสูงสุดด้วยรางวัลเอ็มมี่ 6 รางวัล มากกว่านักเขียนคนใดในยุคนั้น
เซอร์ลิงโดดเด่นในละครรวมเรื่องที่ออกอากาศสด รูปแบบโทรทัศน์ที่หายากในปัจจุบัน คล้ายกับละครเวที “เขาเป็นอาร์เธอร์ มิลเลอร์แห่งโทรทัศน์” ซิครีกล่าว โดยอ้างถึงผลงานเช่น Patterns, Requiem for a Heavyweight และ The Comedian อย่างไรก็ตาม การต่อสู้กับเซ็นเซอร์เรื่องหัวข้อที่ถกเถียงเช่นการเมืองและเชื้อชาติทำให้เขาหงุดหงิด บทละครที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคดีฆาตกรรมเอ็มเม็ตต์ ทิลล์ ถูกเครือข่ายและสปอนเซอร์เปลี่ยนแปลงจนเซอร์ลิงรู้สึกว่าถูกทำลาย
“เขาเจอทางตัน” ซิครีกล่าว “ดังนั้นเขาหันไปหานิยายวิทยาศาสตร์ แฟนตาซี และสยองขวัญเพื่อพูดสิ่งที่เขาต้องการ โดยหลบเลี่ยงเซ็นเซอร์”
“มนุษย์ต่างดาวสามารถพูดสิ่งที่นักการเมืองพูดไม่ได้” แอนน์ เซอร์ลิง ผู้เขียน As I Knew Him: My Dad, Rod Serling เล่า
นั่นคือจุดกำเนิดของ The Twilight Zone ซึ่งประสบความสำเร็จและให้เซอร์ลิงควบคุมงานสร้างสรรค์เต็มที่และทำให้เขาเป็นที่รู้จักในฐานะพิธีกร
แต่การควบคุมลดลงเมื่อ The Twilight Zone จบลงหลังจากห้าฤดูกาล “เขาหมดแรง” ซิครีกล่าว “เขารู้สึกว่าคุณภาพงานเขียนของเขาลดลง เหมือนมีสองตัวตนในตัวเขาทะเลาะกันในบท”
การมาถึงของ The Loner
ในตอนแรกของ The Loner โคลตันปกป้องทหารผ่านศึกฝ่ายสมาพันธรัฐที่อ่อนแอ (วิท บิสเซลล์) เมื่อถูกคนพาลเยาะเย้ยและดูหมิ่นธงของเขา ในฐานะทหารฝ่ายสหภาพในสงคราม โคลตันเข้าแทรกแซงไม่ใช่เพื่อการเมือง แต่เพื่อปกป้องผู้ที่อ่อนแอ สะท้อนเข็มทิศทางศีลธรรมของเซอร์ลิง
“พ่อมีความรู้สึกถึงความเหมาะสมอย่างลึกซึ้ง” โจดี เซอร์ลิง กล่าว “ทุกเรื่องที่เขาเขียนสะท้อนถึงสภาพของมนุษย์”
“ร็อดใช้ The Loner เพื่อจัดการกับประเด็นเช่นการเหยียดเชื้อชาติและความรู้สึกต่อต้านผู้อพยพ” ซิครีกล่าว “แต่ในยุค 60 ที่มีเพียงสามเครือข่าย การทำให้คนบางกลุ่มไม่พอใจอาจทำให้อาชีพของคุณจบลง”
CBS ต้องการละครตะวันตกที่ตรงไปตรงมาและมีการยิงกันทุกสัปดาห์ ไม่ใช่ปริศนาทางปรัชญาของเซอร์ลิง “พวกเขาคาดหวังแอ็กชัน ไม่ใช่การครุ่นคิด” ซิครีกล่าว “พวกเขาคิดว่าจะได้อะไรจากการจ้างร็อด เซอร์ลิง?”
“เครือข่ายต้องการรายการที่ปลอดภัยอย่าง Petticoat Junction หรือ Bonanza ไม่ใช่รายการที่จุดประเด็นร้องเรียน” ซิครีเสริม
ในตอนแรก ภาพย้อนอดีตเผยให้เห็นบาดแผลของโคลตันจากการฆ่าทหารหนุ่มเพื่อป้องกันตัวในวันสุดท้ายของสงคราม ทำให้เขาตัดสินใจลาออกจากกองทัพแม้จะได้เลื่อนยศ การยิงปืนมีอยู่ แต่ไม่ใช่แบบที่ CBS ต้องการ
“ร็อดไม่ใช่เด็กทองอีกต่อไป” ซิครีกล่าว “โทรทัศน์กลายเป็นผลิตภัณฑ์ ไม่ใช่งานศิลปะ และเขาเผชิญกับความไม่เคารพที่เพิ่มขึ้น”
สงครามที่ยั่งยืน
ใน The Loner วิลเลียม โคลตันแบกรับบาดแผลทางอารมณ์จากสงครามกลางเมือง สำหรับเซอร์ลิง สงครามโลกครั้งที่สองคือสิ่งที่ทิ้งรอยแผลไว้อย่างลบเลือน เขาเริ่มต้นด้วยความตั้งใจจะทำงานกับเด็กๆ แต่เปลี่ยนไปเรียนวรรณคดีในวิทยาลัยเพื่อจัดการกับบาดแผลของเขา
“เขาต้องระบายมันออกมา” แอนน์ เซอร์ลิง กล่าว “เขาตื่นจากฝันร้ายที่มีศัตรูโจมตี”
“จากวัยเด็กที่งดงามไปสู่ความน่าสะพรกลัวของสงครามทันทีหลังจบมัธยม มันเปลี่ยนเขา” โจดี เซอร์ลิง กล่าว “การเขียนกลายเป็นวิธีรับมือของเขา”
ผลกระทบของสงครามซึมซาบอยู่ในผลงานของเขา โดยเฉพาะใน The Twilight Zone ในตอน “The Purple Testament” ร้อยโทในสงครามโลกครั้งที่สอง รับบทโดยวิลเลียม เรย์โนลด์ส เห็นแสงสว่างบนใบหน้าก่อนความตาย ในตอนท้ายของตอน เขาเห็นแสงนั้นบนตัวเอง ยอมรับชะตากรรมของเขา—ความรู้สึกที่เซอร์ลิงน่าจะรู้สึกในสนามรบ
“มันจับภาพความเหนื่อยล้าและความกลัวของสงครามได้อย่างชัดเจน” ซิครีกล่าว “คุณรู้สึกว่านักเขียนคนนี้เคยผ่านมันมา”
เซอร์ลิงเขียน 15 จาก 26 ตอนของ The Loner โดยประสบการณ์สงครามของโคลตันปรากฏอยู่เสมอ แม้ว่ารายการจะเปลี่ยนไปสู่การแสวงหาความดี ในตอน “The Vespers” แจ็ค ลอร์ด รับบทบาทรีเวอเรนด์ บูเกอร์ อดีตกัปตันฝ่ายสมาพันธรัฐที่สาบานว่าจะไม่ฆ่า แม้ว่าจะมีมือสังหารตามล่าเขา ในตอน “One of the Wounded” โคลตันพบกับอกาธา เฟลป์ส (แอนน์ แบ็กซ์เตอร์) ซึ่งสามีของเธอ พันเอกจอห์น เฟลป์ส มีอาการช็อกจากบาดแผลสงคราม อาจเป็น PTSD การสนทนาที่สะเทือนใจจับใจความของเซอร์ลิง:
เฟลป์ส: “บางครั้งฉันคิดว่าคนเราสามารถตายจากการฆ่าได้ เช่นเดียวกับการถูกฆ่า”
โคลตัน: “นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างจากสัตว์”
“พ่อเห็นตัวเองในโคลตัน” โจดี เซอร์ลิง กล่าว “ชายที่ยุติธรรมต่อสู้เพื่อผู้ที่ไร้อำนาจ แก้ไขสิ่งที่ผิด”
ในตอน “The Homecoming of Lemuel Stove” โคลตันช่วยทหารสหภาพแอฟริกันอเมริกัน (บร็อก ปีเตอร์ส) อดีตทาสที่พ่อของเขาถูกกลุ่มคล้าย KKK ลินช์ ตอนจบลงอย่างมืดมน โดยโคลตันให้ความปลอบใจ: “เลมูเอล สโตฟ คุณไม่ได้อยู่คนเดียว”
“ประสบการณ์ของเขาหล่อหลอม The Loner” แอนน์ เซอร์ลิง กล่าว “แต่ CBS ยกเลิกมันเพราะขาดความรุนแรง ปฏิเสธธีมที่เขานำมาจาก The Twilight Zone”
CBS ขัดแย้งกับเซอร์ลิง และ The Loner จบลงในวันที่ 12 มีนาคม 1966 หกเดือนหลังจากเปิดตัว มันไม่ค่อยได้เห็นอีกเลย เนื่องจากมีตอนไม่เพียงพอสำหรับการเผยแพร่ซ้ำ แต่ต่อมาถูกปล่อยในรูปแบบ DVD โดย Shout! Factory สำหรับแฟนๆ ของเซอร์ลิง The Twilight Zone หรือโทรทัศน์คลาสสิก มันคืออัญมณีที่ซ่อนอยู่ที่ควรค่าแก่การค้นพบ
