Een van de meest onvergetelijke momenten in de Assassin's Creed -serie ontvouwt zich aan het begin van Assassin's Creed 3, terwijl Haytham Kenway zijn team van veronderstelde moordenaars in de nieuwe wereld verzamelt. Gedurende de eerste fasen van de campagne boeit Haytham spelers met zijn charisma, dat doet denken aan de geliefde Ezio Auditore en heroïsche daden, zoals het bevrijden van indianen uit de gevangenis en het confronteren van Britse Redcoats. De openbaring komt echter wanneer hij de Tempelier Credo uitgesproken, "moge de vader van begrip ons begeleiden", hem blootstellen als een tempelier in plaats van als een moordenaar. Deze wending omvat meesterlijk het potentieel van het Creed -verhaal van de moordenaar en vervaagt de lijnen tussen held en schurk.
Het credo van de originele Assassin introduceerde een meeslepend concept van het volgen, begrijpen en elimineren van doelen, maar het ontbrak diepte in zijn verhalen en karakterontwikkeling. Assassin's Creed 2 verbeterde hierop door de iconische Ezio te introduceren, maar toch slaagde het er niet in om de tegenstanders met hetzelfde detailniveau te verrijken. Het was pas in Assassin's Creed 3, tegen de achtergrond van de Amerikaanse revolutie, dat Ubisoft zowel de protagonisten als de antagonisten echt uitwerkte, waardoor een naadloze verhalende stroom en een harmonieuze mix van gameplay en verhaal ontstonden. Deze balans blijft ongeëvenaard in volgende titels.
Hoewel het huidige RPG-gerichte tijdperk van Assassin's Creed positieve feedback heeft gekregen, beweren veel fans en critici dat de serie een neerwaarts traject heeft. De redenen voor deze waargenomen achteruitgang variëren, van de steeds fantastische elementen, zoals gevechten tegen mythologische figuren zoals Anubis en Fenrir, tot de introductie van verschillende romantische opties en de opname van historische figuren zoals Yasuke in Assassin's Creed Shadows. De oorzaak kan echter liggen in de verschuiving van de serie van karaktergestuurde verhalen, die is overschaduwd door uitgestrekte sandbox-elementen.
In de loop van de tijd is Assassin's Creed geëvolueerd, waardoor RPG-mechanica zoals dialoogbomen, XP-gebaseerde nivellering, buitboxen, microtransacties en versnellingsaanpassing worden geïntegreerd. Hoewel deze toevoegingen de reikwijdte van de games hebben uitgebreid, hebben ze ook de vertelervaring verwaterd. Ondanks dat ze meer inhoud hebben, voelen games zoals Assassin's Creed Odyssey vaak minder gepolijst en meeslepend in vergelijking met hun voorgangers. De gescripte verhalen van de eerdere actie-avonturentitels maakten goed gedefinieerde personages mogelijk, terwijl de bredere, door spelerskeuze gedreven verhalen van de nieuwere spellen minder samenhangend en minder boeiend kunnen aanvoelen.
De kwaliteit van het schrijven is ook afgenomen in andere aspecten. Moderne spellen hebben de neiging om de morele tweedeling tussen moordenaars en Tempeliers te vereenvoudigen, terwijl eerdere titels, zoals Assassin's Creed 3, de grijze gebieden tussen de twee facties onderzochten. De laatste woorden van verslagen Tempeliers in de overtuigingen van AC3 dagen Connor uit, wat spelers ertoe aanzet het verhaal in twijfel te trekken dat ze hebben gevolgd. De pogingen van Haytham om het vertrouwen van Connor in George Washington te ondermijnen, bemoeilijkt de verhaallijn verder, waardoor spelers meer vragen dan antwoorden achterlaten - een bewijs van de kracht van het verhaal.
Nadenkend over de geschiedenis van de franchise, resoneert het iconische nummer "Ezio's Family" van Assassin's Creed 2, gecomponeerd door Jesper Kyd, diep met spelers en wordt het officiële thema van de serie. Dit nummer en de PS3-tijdperk-games, met name Assassin's Creed 2 en Assassin's Creed 3, waren fundamenteel karaktergestuurd, met "Ezio's familie" die Ezio's persoonlijke verlies oproept in plaats van alleen de setting van de game. Ondanks de indrukwekkende wereldbouw en grafische afbeeldingen van de nieuwere titels, is er een verlangen naar de serie om terug te keren naar zijn wortels, die gerichte, karaktergerichte verhalen levert. In een industrie die in toenemende mate de voorkeur geeft aan expansieve sandboxen en live servicemodellen, kan een dergelijk rendement echter als onrendabel worden beschouwd.
