Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 naar Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel. Mijn verwachtingen voor remasters zijn getemperd door overweldigende ervaringen zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered, die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -oorsprong. Maar het was adembenemend om de keizerlijke stad te zien, die ik bijna twee decennia geleden verkende, weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing. Naast de visuals heeft het spel verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vragen te vragen of Bethesda en virtuo's het verkeerd hadden genoemd; Dit moet toch Oblivion -remake worden genoemd, niet geremasterd?
Het lijkt erop dat ik niet de enige ben met deze gedachte. Veel fans en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion, hebben het een remake genoemd, wat suggereert dat de term "remaster" mogelijk niet volledig de reikwijdte vastlegt. Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het echter duidelijk dat Oblivion, ondanks het remake-achtige uiterlijk, fundamenteel als een remaster speelt.
Het remake-achtige uiterlijk van Oblivion komt voort uit het uitgebreide werk van virtuo's, waardoor elk actief helemaal opnieuw wordt ontworpen. Dit omvat elke boom, zwaard en afbrokkelende kasteel, waardoor het spel naar moderne grafische normen wordt gebracht. De game heeft nu verbluffende texturen, mooie verlichting en een nieuw fysica -systeem dat de wereld realistisch beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Hoewel de NPC's dezelfde personages uit 2006 zijn, zijn hun modellen volledig nieuw. Deze revisie is bedoeld om te overtreffen wat spelers onthouden en voldoen aan de grafische verwachtingen van 2025, waardoor het de mooiste Bethesda Game Studios RPG is. Als ik het voor de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.Maar het gaat niet alleen om visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd, waardoor Swordplay zich aantrekkelijker voelt dan voorheen. De camera van de derde persoon werkt nu effectief, dankzij de toevoeging van een reticule. Alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en lockpicking -minigames, zijn vernieuwd. Het originele nivelleringssysteem, vaak bekritiseerd, is vervangen door een meer logische mix van de vergetelheid en de systemen van Skyrim. Sprinting is eindelijk toegevoegd. Met deze substantiële visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om het een remake te labelen.
Als ik de Oblivion voor de geruchten had geremasterd, had ik misschien geloofd dat het de Elder Scrolls was 6. De kernprobleem hier is semantiek in plaats van technologie, spelveranderingen of projectbereik. Er zijn geen duidelijke industrienormen die remakes onderscheiden van remasters, en uitgevers gebruiken deze termen vaak losjes. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto-trilogie zijn bijvoorbeeld duidelijk PlayStation 2-tijdperk games met verbeterde texturen en verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy, daarentegen, bestempelt ook een remaster, bevat geheel nieuwe afbeeldingen die er modern uitzien. De definitie wordt nog troebeler met remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus and Demon's Souls, die games opnieuw opbouwen vanaf de grond maar toch trouw blijven aan de originelen. Resident Evil 2 herontwerp gameplay met behoud van de originele structuur, en Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte herzien het ontwerp en het verhaal radicaal. Al deze worden beschouwd als remakes, maar ze delen weinig gemeen.
Traditioneel werden games helemaal opnieuw opgebouwd in een moderne motor beschouwd als remakes, terwijl remasters upgrades waren binnen de reikwijdte van de oorspronkelijke technologie. Dit onderscheid is echter steeds meer verouderd. Een meer relevante definitie van vandaag kan zijn dat remasters grafische revisie zijn die het ontwerp van de originele game behouden met kleine gameplay -upgrades, terwijl remakes het spel opnieuw ontwerpen. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid categoriseren: Delta als remasters, die "remake" reserveren voor games die nieuwe opname bieden tegen oude ideeën.
Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het begin van de veranderingen in de vergetelheid geremastered. Afbeeldingskrediet: Bethesda / VirtuoSusing Deze definities, Oblivion Remastered is toepasselijk genoemd. Ondanks nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing waardoor het er gloednieuw uitziet, behoudt de game zijn 20-jarige kernmechanica, duidelijk in de Bethesda-stijl. Zoals de studio verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De tekenen van dat tijdperk zijn onmiskenbaar. Ze staan in de laadschermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen, de ongemakkelijke NPC -bewegingen, de nog ietwat onhandige gevecht en de bewaarde bugs en glitches die toevoegen aan zijn charme.
Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidian's Avowed de toekomst van de kernelementen van de Elder Scrolls. De gevechts- en exploratiesystemen maken de vergetelheid geremasterd gevoel gedateerd. Toch blijft de magie van de wereld van Oblivion levendig, met zijn open velden gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitie, zoals dynamische kabouteroorlogen en boeiende queststructuren, is nog steeds sterk. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in het meer begeleide gaminglandschap van vandaag. De fijnere details van de vergetelheid zijn echter duidelijk gedateerd, zonder finesse in dialoog en systeeminterconnectiviteit, waarbij niveauontwerp zich oud voelt. Een remake zou deze aspecten bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden. Daarom wordt het toepasselijk genoemd: Oblivion Remastered .
ANTWOORDSEE RESULTATENVIDEO Games lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne kwaliteitsnormen. Ondanks hun ongelooflijke visuele upgrades, blijven 4K -restauraties van klassiekers zoals Jaws en The Godfather producten van de jaren 1970 in stijl en inhoud. Oblivion Remastered is vergelijkbaar met deze filmrestauraties; Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en herschept de "buitenkant" van de game in een nieuwe motor. Toch blijft het een product van de jaren 2000 in de kern. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, beschreef het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en onwerkelijke 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers al bijna 20 jaar van houden."Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van over de classificatie als een remake te debatteren, moeten we het zien als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -ontwikkelaars. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, in plaats van je een geldgreep te voelen. Er is niets cynisch aan Oblivion Remastered. Het ziet eruit als een remake gemaakt met passie, maar speelt als een remaster bewaard door toegewijde fans, wat precies is hoe het zou moeten zijn.
